Misschien gaat kunst ook over verhalen vertellen. Bij abstracte kunst zijn dat abstracte verhalen. Zonder kop noch staart, meer dan ‘gewone’ verhalen worden ze in het hoofd van de beschouwer gevormd. De kunstenaar schept ruimte voor verhalen.
Volgens Oscar Wilde moet kunst amoreel, persoonlijk, nutteloos en onwaarschijnlijk zijn. Kunst is een uiting van de kunstenaar. Rekening houden met anderen, publiek, kopers, verzamelaars, kijkers is dodelijk. Kunst is perse vrij/autonoom en doelloos.
En de goede kijker is criticus. Door een kritische, geïnteresseerde kijker komt het werk (opnieuw) tot leven en ontwikkelt het zichzelf.
Art is about contemplation.
kunst gaat over waarneming, het waarnemen. Daarom is kunst maken maar een deel van het werk. In het zien komt het tot leven, bestaan. Een kritische blik maakt iets kunst (Oscar Wilde in mijn woorden).
Het gedoe over de kunstmarkt, prijzen, is gedoe, niets meer. Het heeft niets met kunst te maken. Hoe valt het licht. Hoe komt het beeld bij de kijker binnen. Wat gebeurt er in haar hoofd? Dát proces is kunst. Het werk, de kunstenaar levert daar essentieel en waardevol materiaal voor. Stof voor beschouwing, kijken, denken. Kunst kijken is een activiteit. Kunst ervaren is een activiteit. Aan kunst neem je deel, je ondergaat het niet.
Kostgewonnen is een pand waarin kunstenaars hun atelier hebben. Er wordt kunst gemaakt. Normaal wordt een deel daarvan tentoon gesteld nadat het werk al enige tijd af is, ook omdat de kunstenaar zelf aan het werk moet wennen en het kunnen beoordelen.
In de FRESH serie willen we juist werk tonen dat net gemaakt is. Waarvan het niet zeker is of het ooit het pand verlaat om geëxposeerd te worden. Werk dat misschien een paar dagen later al niet meer bestaat omdat het toch niet voldoet aan de eisen van de kunstenaar zelf.
Wellicht heeft de bezoeker van FRESH invloed op het werk. Of het blijft bestaan, of er verder aan gewerkt wordt of het de aanzet voor een nieuw werk wordt.
Fresh vindt elke eerste vrijdag van de maand van 18.00 – 21.00 uur plaats in het kader van First Fridays Amsterdam. We beginnen op vrijdag 3 juni. van welke kunstenaars nog meer mee doen wordt later bekend gemaakt.
KOSTGEWONNEN
Derde Kostverlorenkade 35
1054TS Amsterdam
well, that is just the way life works, so a rather superfluous remark.
sometimes these simple things feel like a discovery 🙂
De Lab / Liquid serie is een goed voorbeeld van wat ik wil maken. Helder, niet verwijzend wel suggererend en daarmee ruimte creërend.
Het onbenoembare, een nog onbekende rijkdom. Zoeken om het zoeken.
Spinoza’s denken kent geen twijfel. Alles is in God/Natuur, waarvan wij slechts beperkte kennis hebben. Hoewel die kennis altijd beperkt zal blijven kunnen we binnen de menselijke mogelijkheden ons wel ontwikkelen. Denken en onderzoeken.
Liquid Lab. Vormen, processen, concreet, onderzoek, beeldvormend in het kijken.
abstracte beelden en filosofie overlappen elkaar.
hetzelfde kan voor wetenschap gelden maar dat hangt af van de definitie. als wetenschap draait om het begrijpen van dingen wel. als wetenschap verbonden is met het niet kunnen accepteren van het onverklaarbare dan niet. dan overlapt wetenschap met religie. want ook religie weet geen raad met het onverklaarbare en verzint sprookjes en regels om het onverklaarbare te bedelven.
de natuur, in de betekenis van spinoza, is oneindig en grotendeels onkenbaar. dat hoeft ons niet te weerhouden onderzoek te plegen en te denken.
the event society / erbij willen horen.
er is geen ik en ik is de enige interesse.
men babbelt om te uiten, maar wat? leegheid, geluid.
keuzes laten we maken door algoritmes. we maken onszelf dagelijks overbodiger.
misschien zijn we ook overbodig. we zijn echter ook onderdeel van Natuur. wellicht is overbodig geen juiste term.
we kunnen studeren, denken, er is een leven van de geest. dat zich ook uit in kunst, althans dat kan.
simpele gedachten voorafgaand aan een middag over Thomas Pynchon in de Nieuwe Vide.
Gisteren was ik weer bezig met de herinrichting van mijn studio. Deze keer met een kast voor stripboeken. Opgebouwd uit resthout van mijn nieuwe vide. Kraakesthetiek, het zelf doen met beschikbaar materiaal en een vomgeving op basis van functie en materiaal.
Duurzaamheid en hergebruik, nu modieuze begrippen, in de kraakbeweging een manier van leven.
In het Stedelijk is t/m 31 oktober THIS PROGRESS van Tino Seghal te zien. Bij de ingang op de eerste verdieping van de nieuwbouw worden we ontvangen door een meisje dat vertelt dat het over vooruitgang gaat. Ze vraagt of we denken dat vooruitgang bestaat en wat we bij dat woord denken. We lopen intussen in een lege museumzaal. Aangekomen bij een volgende zaal worden we overgedragen aan een ander, ouder, meisje die verder met ons praat over vooruitgang. Daarna worden we meegenomen door een vrouw die zich zorgen maakt over de ontwikkeling van onze maatschappij en het grote belang van geld. En ons vraagt hoe wij daarover denken.
Tenslotte worden we meegenomen door een meneer, weer ouder, die ons een verhaal vertelt over de ontwikkeling van onze hersenen. Die zijn zo groot omdat ze onze bewegingen moeten aansturen. Intussen wandelen we de lege zaal uit het oude trappenhuis in, waar we afscheid nemen.
De gesprekken over vooruitgang waren boeiend en het is prettig om door de lege, witte, zalen te dwalen. Het wandelend praten doet denken aan de stoa.
Later, lopend naar huis dacht ik ‘is dit kunst?’. Ja en nee, het is theater en geen beeldende kunst. Performance kunst is theater in het museum.
