Cindy Sherman
Ciny Sherman in me Berlin.
ISA GENZKEN: MACH DICH HÜBSCH!
Een groot retrospectief in het Stedelijk vanaf 29 november!
Al vanaf haar eerste solotentoonstelling in Nederland, in Museum Boijmans van Beuningen in 1989, ben ik liefhebber van haar werk. Stedelijk directeur Beatrix Ruf kent Genzken en haar werk goed en ik verwacht dan ook een erg goede expositie, gaat dat zien!
respons
Groot voordeel van exposeren is de reactie van anderen op het werk. Pas dan weet ik wat ik gemaakt heb. En wel door het gesprek. Ik hoor zowel de ander als mijzelf over het werk praten en al luisterend en pratend krijg ik inzicht in mijn eigen werk en weet ik wat er sterk aan is en welke kant ik uit kan. In hoeverre ik dat zelf bepaal weet ik niet.
Ik maak foto’s van zaken die niet bestaan en genereer daarmee een beeld dat niet bestaat?
De beelden komen op en verrassen ook mij. Oke, ik ben aan het werk als het gebeurt, maar ik werkte niet hier naartoe. Het beeld ontstaat, deels als bijproduct.
Dots
het mooist tijdens het werk vind ik het beeld van het oprollen van de (vhs)tape na het sprayen, de abstracte film met random stippen. pas vandaag besefte ik dat Yayoi Kusama ook met stippen werkt. ik zag haar werk vijf jaar geleden vanuit mijn hotelkamer op Naoshima en recent weer op de Zero tentoonstelling in het Stedelijk. Ik had geen verband gezien tussen haar en mijn stippen en ik denk ook niet dat dat er is. Nietemin verruimt het de blijk op mijn eigen werk.
Back to Zero
Ik bezocht , voor de derde keer, de tentoonstelling Zero: Let Us Explore the Stars in het Stedelijk Museum. Een verademende tentoonstelling met niet-referentiële kunst, vrije kunst. Er straalt een enorm enthousiasme uit deze expositie, dat de kunstenaars dan ook wilden uitdragen met hun werk. Het enthousiame was er ook bij hun happenings en exposities.
Ik ben altijd een liefhebber geweest van Zero en het Nederlandse Nul. Niet eerder zag ik een overzichtstentoonstelling met werk uit deze groepen, samen met Azimuth (It.) en Nouveau réalisme (Fr). Ik ben verrast over de frisheid van het werk en de zeggingskracht, ook nu +- 55 jaar later.
kunst
L: Je schrijft dat je wat beter snapt wat het kunstenaarschap inhoudt, wat bedoel je dan precies? Kan je dat ook onder woorden brengen?
T: Ik las een paar maanden geleden ‘Seeing is forgetting the name of the things one sees’ een serie gesprekken met kunstenaar Robert Irwin door Lawrence Wechsler. Het is het beste boek over kunst dat ik tot nu toe gelezen heb. Het gaat voornamelijk over waarneming, over ervaren.
Bij het maken van kunst speelt het denken een belangrijke rol, maar in het kunstwerk zelf gaat het om andere dingen, over het ervaren van het werk door toeschouwers.
Bij de expositie in ons gebouw, waar ik voor het eerst sinds ruim 10 jaar weer eigen werk liet zien, vertelde ik aan bezoekers hoe het werk tot stand gekomen was. Daarbij besefte ik dat ik het werk niet ‘bedacht’ heb, ik was evenzeer verrast door het ontstane beeld als de toeschouwers. Het zijn foto’s die ik toonde, maar de lieten geen beeld uit de werkelijkheid zien, geen bestaand beeld. Het beeld was in het werken ontstaan.
Ik las twee weken geleden een interview met de, zojuist overleden, schrijver E.L. Doctorow die vertelt dat zijn schrijven ook zo verloopt. Hij heeft wel een idee als hij aan een nieuw boek begint, maar al schrijvende vormt het boek zichzelf, ontstaat er een verhaal en is hij evenzeer verrast als een lezer. Ik had dit ook al van andere schrijvers gehoord, dat de mensen uit hun boek zich ontwikkelen terwijl de schrijver daar nog nauwelijks invloed op heeft.
Waarschijnlijk heeft dat altijd al zo gewerkt maar ik heb het idee dat ik me er nu pas duidelijk bewust van ben. Het kan ook zijn dat ik nu minder met ‘willen’ bezig ben, meer met laten ontstaan van beeld. Daarover moet ik verder denken :).
aan de gang
Een tentoonstelling.
Derde Kostverlorenkade 35 – 1054TS Amsterdam
De opening is zaterdag 20 juni 2015 om 16 uur.
Verder is de tentoonstelling te zien op: zondag 21 juni van 12- 18 uur en 22 t/m 28 juni op afspraak (tel. 06 418 74 696 of post@tobewithart.nl).
Meer informatie vind je op http://tobewithart.nl/
attention disorder
how to focus in fluid times
maatschappelijke problemen worden nogal eens weggezet als medische problemen. voordeel daarvan is dat je er een medicijn aan kunt koppelen.
adhd staat voor Attention deficit hyperactivity disorder, oftewel bovenmatige drukte door een tekort aan aandacht. Een fenomeen waar vrijwel iedereen aan leidt.
underground
In conclusion, I hope that this mediocrity conditioned by too many factors foreign to art per se, will this time bring a revolution on the ascetic level, of which the general public will not even be aware and which only a few initiates will develop on the fringe of a world blinded by economic fireworks.
The great artist of tomorrow will go underground.
[Marcel Duchamp, Where do we go from here? 1960]
medium
Let u sconsider two important factors, the two poles of creation of art: the artist on one hand, and on the other the spectator who later becomes the posterity.
To all appearances, the artist acts like a mdiumistic being who ,from the labyrint beyound time and space, seeks his way to a clearing.
[Marcel Duchamp, The Creative Act, 1957]
apparition
Thus, a work becomes an apparition, not of reality but of a changing appearance of reality. The creator must always keep hi sdistance and maintain his neutrality, setting aside his specific likes and taste. In this way the work will be generated by desire, but the result i sunlikely to be as specific as that desire.
[Gloria Moure: Marcel Duchamp, works | writings | interviews]
verschijnen
Robert Ryman beweerde dat kunst maken “een mirakel oplevert” – in de kunst van Willy de Sauter is dat niet anders. Willy de Sauter imiteert de natuur niet; het is de natuur die zorgt voor de wispelturige schoonheid van zijn compromisloze kunstproductie die op een weergeloze manier in het licht van de wereld “verschijnt”.
[Luk Lambrecht in willy de sauter, catalogus 2013]
seeing
“But after a while, you know, you do that repeatedly, day after day after day, and the world begins to take on a fairly uniform look. So that what the anechoic chamber* was helping us to see was the extreme complexity and richness of our sense mechanism and how little of it we use most of the time. We edit from it severely, in time to see only what we expect to see”
(* a room where no light or sound can enter)
[Robert Irwin in conversation with Lawrence Weschler]