audience
post human
we’re not living in the post-9-11 era, we’re living in the post-hiroshima era. and we’re moving into the post-human era, where finace is more important than people.
auto-genocide
Ik zit deze dagen op sonicacts.com/2015 met dit jaar als thema het antropoceen, oftewel dat onze aanwezigheid op aarde een nieuw geologisch tijdperk zal vormen. Wij veranderen de planeet ingrijpend. De eerste sprekers noemden o.a. Hiroshima, de atoombom beïnvloed de biosfeer en dat zal miljoenen jaren merkbaar zijn. Maar even interessant vond ik de opmerking dat we daarmee onze eigen uitroeiing in gang zetten. Met de bom op Hiroshima begon dus onze zelfmoord als soort, boeiende gedachte.
watching isaac julien
Spectators watching Isaac Julien’s Play Time at De Pont museum.
The exhibition is highly recommended.
‘photographs are always essentially chemical drawings on paper’
maria morris hambourg in an essay about sigmar polke in 1995
rosetta
Je kunt een ruimtevaartuig jaren laten vliegen om foto’s van een komeet te laten maken, zoals Rosetta maakt van 67P/Churyumov-Gerasimenko, en je kunt een komeet in je atelier maken en fotograferen. Dankzij NASA kijk ik anders naar mijn eigen beelden.
an oldie
Ik had na een bezoek aan het Pintohuis, waar de Amsterdamse Spinoza Kring momenteel onderdak heeft, zin om een werk te maken refererend aan Spinoza. Daarbij kwam ik deze foto tegen, waarop een werk uit 1995, hier gefotografeerd op de tenstoonstelling Mycelium in Maastricht in hetzelfde jaar.
Geen titel. En waarschijnlijk meer geïnspireerd door Deleuze en Guatari, wier rhizome denken ook de basis voor Mycelium vormde.
Een dag later vond ik een lezing van Deleuze over Spinoza, die zal ik spoedig herlezen.
In 1995 kende ik het denken van Spinoza nog niet.
Wat me opvalt als ik dit werk terug zien is ten eerste het vierkante formaat, waarin ik ook nu werk, en het witte abstracte netwerk. Ook dat zit niet ver van mijn huidige werk. Waarom dit werk naar mijn gevoel wel verwantschap heeft met Spinoza kan ik nog niet uitleggen.
