whites
schrijven over kunst
Gisteren las ik Sigmar Polke, Photoworks: When Pictures vanish. Naast vele fraaie foto’s staan er twee artikelen in, van Maria Morris Hombourg en Paul Schimmel. Ze bespreken dezelfde foto’s van dezelfde kunstenaar maar leveren daarbij verschillende informatie. Dat ze anders kijken is vanzelfsprekend, dat ze er verschillen zitten in biografische feiten en de uitspraken van Polke is opvallender. Ik vermoed dat Polke in verschillende gesprekken verschillende versies vertelt en dat hij ook lol heeft gehad bij het lezen.
Prima dat deze verschillen niet in de eindredactie verdwenen zijn.
Het relativeert dit soort teksten wel. Het toont weer aan dat je zulke teksten wel kunt gebruiken bij het denken over de werken, maar dat de waarde als informatiebron beperkt is.
Nou is alle kunstkritiek primair een kijkverslag en geeft het informatie over de schrijver en haar visie het besproken werk. Ik denk niet dat dat anders kan omdat alle mensen anders kijken.
Het lijkt erop dat het Hambourg zich hier meer bewust van is dan Schimmel. Haar stuk ga ik in ieder geval herlezen omdat het me helpt bij het ontwikkelen van mijn visie op het werk, bij het kijken.
(Om verwarring te voorkomen: de foto hierboven is niet van Sigmar Polke)
Sol!
Ik zag gisteren A film about Sol LeWitt in Eye/filmuseum. Geweldig. Hij draaide maar een paar dagen, maar komt op de tv via mede-producent AVRO. Ik was blij dat ik hem op groot scherm zag. LeWitt zelf was enkel te horen (uit een radio-interview uit 1974), die liet ons in zijn werk zien wat hij wilde laten zien. Ook waren er mensen aan het woord die met hem gewerkt hebben, assistenten, curatoren, directeuren en een buurvrouw.
Ik ga hem zeker nog eens zien, om verder te denken over de verbindingen met Spinoza, Zen en ander geluk.
energiebesparing
Weinig ‘nieuwe media’ op de Rijksakademie Open 2012, er waren geen netwerkkabels nodig.
Heeft dit te maken met de sluiting van het NIMK?
Geschilderd werd er wel volop. Toeval?
expressieve minimal #2
In de krijtlijn herkent u wellicht de muurtekening van twee dagen geleden. De op een korte zijde geplaatste afrastering doet het ook goed, als onbedoelde sculptuur.
Rijksakademie in tijden van crisis
Of beter: kunst in tijden van crisis. Want ook in de mode wordt momenteel voor veilig en vertrouwd gekozen. Zo hoopt men dat er meer gekocht wordt, maar het tegendeel is waarschijnlijker, zo heb ik zelf helemaal geen behoefte aan meer van het zelfde.
Afgelopen weekend waren er de jaarlijkse open dagen op de Rijksakademie. Met het vertrouwde hoge nivo maar nauwelijks uitschieters dit jaar. Er waren zowaar een paar goede schilders en hopelijk zien we in de toekomst meer van Milko Veldkamp. Er was echter weinig verrassends. Veel tekeningen, schilderijen en collage’s en videofilms natuurlijk (maar waarom ik tv zou willen kijken in een tentoonstelling heb ik nooit kunnen bedenken).
Braaf en verkoopbaar, zo krijgt de vorige regering toch haar zin.
Stem op Marjan Laaper voor een mooi metrostation
Foto: ontwerp van Marjan Laaper
Ramses Shaffy Art Project
Op 1 December 2012 zijn de 3 finalisten bekend gemaakt van het Ramses Shaffy Art Project. Eén van de 3 finalisten mag uiteindelijk zijn/haar ontwerp uitvoeren in station Vijzelgracht te Amsterdam. Tot 1 februari 2013 mag heel Nederland stemmen welk kunstwerk definitief uitgevoerd mag worden. Stemmen kan op: http://stem.ramsesshaffyartproject.nl/
Ontwerp Marjan Laaper
Voor deze openbare kunstopdracht ter ere van acteur en zanger Ramses Shaffy (1933-2009) heeft Marjan Laaper een LED installatie ontworpen voor de grote glazen wand boven de roltrappen van het metrostation Vijzelgracht. Na het lezen van de biografie van Ramses Shaffy besloot ze de belangrijkste mensen in zijn leven in kaart te brengen. Elk persoon wordt in kaart gebracht door middel van een levenslijn. De levens lijnen tonen de belangrijkste momenten uit ieders individuele leven in relatie tot Ramses Shaffy. De levenslijnen zijn gemaakt van kleine LED lampjes die iedere levenslijn afzonderlijk op laten lichten. De lijnen doen ook denken aan metrolijnen. Als alle levenslijnen tegelijkertijd aangelicht worden wordt het portret van Ramses Shaffy zichtbaar. De levenslijnen zijn zo gepositioneerd dat op wisselende momenten portretten van Ramses Shaffy in verschillende fases in zijn leven zichtbaar worden.
Voor meer informatie: http://www.youtube.com/watch?v=WJlOD03vcWE&feature=youtu.be http://www.marjanlaaper.com/files/publicspace/images/RamsesShaffy.html http://www.marjanlaaper.com/files/publicspace/images/images/videoRamsesShaffy.html
De Prijs voor de Jonge Kunstkritiek
Donderdag werd in het Stedelijk de Prijs voor de Jonge Kunstkritiek bekend gemaakt en uitgereikt. In de categorieën internetkritiek, essay en recensie. In de laatste categorie won Joke de Wolf.
De winnende recensie is hier te lezen.
braeckman in de appel
Nu te zien in de Appel: Dirk Braeckman en Zarina Bhimji.
Ik was voor de eerste gegaan. Vreemd fotowerk. Ik ken het sinds ongeveer een jaar en weet niet wat ik ervan vind. Het intrigeert me. De foto’s zijn grijs, zilverachtig, alsof het licht in de doka kort aangeweest is. De onderwerpen variëren van op bed liggende personen tot ongedefinieerde interieurs.
De foto’s lijken zelf van groter belang dan het onderwerp. Het zijn analoge foto’s en dat in de doka ontwikkelde en afgedrukte karakter is medebepalend voor het karakter van de foto’s.
Een enkele foto doet me denken aan Twin peaks.
Ik ga vast nog een keer kijken als ook in de catalogus die ik aanschafte.
de lokatie van de kunstvlaai
De Kunstvlaai vindt dit jaar niet plaats op het Westergasterrein maar in een leegstaande (middelbare) school achter de RAI. Op zich leek dat me een prima lokatie, er zouden immers geen houten schotten geplaatst hoeven te worden om hokken voor de exposanten te maken. Ieder initiatief zou een eigen lokaal kunnen krijgen. Enige nadeel dat ik tevoren bedacht was dat het teveel op een academie eindexamenexpo zou kunnen lijken.
Helaas is dat inderdaad het geval. Er zijn een aantal sterke ruimte’s. Lokalen waarin sprake is van een goede samenstelling van de werken en inrichting. De algemene teneur is echter gerommel in de ruimte. Letterlijk en figuurlijk.
