bedkist
Eeuwige rust?
Carel Visser als inspiratie
Ja, ik zie regelmatig een ‘werk van Carel Visser’ op straat. Meester van het neervlijen en stapelen.
Noord
De gemeente heeft de wens dat Noord meer bij Amsterdam gaat horen, maar wij stadsbewoners blijven altijd binnen zicht op de pont terug.
Fiona Tan
Eén van de twee zijden van het scherm waarop en werk van Fiona Tan getoond wordt. Aan één zijde beelden van jonge vrouwen die boogschieten, aan de andere zijde de voorbereiding.
Van Yang Fudong, in de eerste zaal, maakte ik geen opname. Hij vertoonde een film op zeven schermen. Eén scene vanuit verschillende camarastandpunten geschoten, in zwart-wit
amsterdams leven
Het is niet slecht vertoeven in Amsterdam. Naast het heerlijke hernieuwde Stedelijk is ook het Filmmuseum een fijne plek. In de ruime tentoonstellingzalen nu werk van Isaac Julien (zie foto hierboven), Fiona Tan en Yang Fudong. Film in de ruimte, film op meerdere schermen, film waar je je ook lichamelijk toe moet verhouden.
Koolhaas vs Tange
In de boekhandel van het Stedelijk kocht ik een boek van architect Rem Koolhaas en curator Hans Ulrich Obrist over de Metabolisten met als titel Project Japan, metabolism talks.
De Metabolisten waren Japanse architecten van na de tweede wereldoorlog die als beweging naar buiten traden. Initiator was architect Kenzo Tange.
Het boek is opgebouwd rond een aantal interviews met betrokkenen die nog leefden in 2005, Tange zelf stierf dat jaar.
Het is een boeiend boek. Als portret van een architectuur beweging en haar leden; Japan als land in wederopbouw na de desastreuze tweede wereldoorlog; de culturele aspecten van Japan; als portret van Tange en de andere architecten en als portret van Koolhaas. De laatste herkent zich duidelijk in Tange en vind hem inspirerend.
Koolhaas is een liefhebber van architectuur en geïnteresseerd in de geschiedenis en de theorie ervan. Vanaf het begin van zijn loopbaan heeft hij studies geschreven en ook nu is het voor hem even belangrijk als ontwerpen. Hij blijkt niet zo gelukkig met de status van architectuur in deze tijd. Het sterrendom van de architecten, de gebouwen die vooral moeten imponeren, het gebrek aan samenhang.
‘Goldstein and her team of curators created the best narrative of contemporary art I’ve ever seen’
Zó kun je ook schrijven over het Stedelijk en de geweldige opstelling van de collectie. Linda Yablonsky doet het op de website van Art Forum. Een verademing na de zeikstukken in de Groene kort na de heropening. Het is een feest om er rond te lopen en de opstelling onder leiding van Ann Goldstein is geweldig. Ik las ergens dat ze nog geen Nederlands geleerd heeft, dat is erg verstandig want de stukken over haar in Nederlandse media zijn enkel demotiverend en vrij van zinnige inhoud. Gewoon zelf gaan kijken.
fragile
de kwaliteit van mijn telefooncamera blijft erbarmelijk, maar de kunst op straat blijft van een hoog nivo.
nu het rijks nog
De schutting is er al klaar voor.
Nu nog de entree aanvegen. Gelukkig kunnen we tot de heropening volgend jaar nog veel genieten van kunst in het Stedelijk. En vooral ook geen recensies over dat geweldige museum lezen, want helaas denken Nederlandse recensenten nog steeds dat ze betaald worden om te zeiken i.p.v. te kijken.