I’m a digital immigrant
I’m an analogue native – Pauline Oliveros at Sonic Acts 2012
Said Pauline Olivieros at the Sonic Acts 2012 festival. “We’re made of delays. It’s the way our brain works.”
Het duurt nog een tijdje alvorens Splendor Amsterdam haar eigen onderkomen heeft, maar er worden al wel regelmatig concerten gegeven. Zoals recent saxofonist Ties Mellema met strijkkwartet EnAccord en Marijn van Prooijen op contrabas. In het mooie zaaltje van KHL speelden zij een programma met oude en nieuwe muziek, met als hoogtepunt een werk van David Dramm.
Zag SHAME van Steve McQueen. Tot mijn verbazing ging de film niet meer over eenzaamheid dan sex (hetgeen veel recensenten denken). Meer bleu dan blue dus. Mooie en boeiende film van een regisseur die ook als beeldend kunstenaar zeer de moeite was.
Sonic Acts 2012 started yesterday in NIMK. The exhibition is very insteresting and I’ll write about it later. Now I’ve to leave for De Balie for today’s lecture’s.
Ich bin ein Amerikaner. We’re all Americans, at least the Dutch art world is moving the American way. Since the budget cuts by the government, artist and institutions are finally looking for another way to fund their projects. I get invitations to become friend daily (yes it sounds very facebookery) and in Rotterdam, during the art fair, there was a fundraising exhibition held by the MK Award. I don’t know whether this is going to be a success. It will at least take some time for the public to get used to this attention and to get used to the idea art is not for free. For decades art has been ‘a government thing’. Dutch artists were more or less civil servants.
The effort of the art world is frustrated by an staggering tax increase, the VAT was raised from 6 tot 19% !! It’s about time the government rewards all effort made by decreasing the VAT again. And the public can show what they think is really important in these time of economic crisis.
Ik deed ook een aankoop op Art Rotterdam. Een cassette met vier 8″ platen bij De Player. De Player is een club voor geluid, performance en kunst die tevens uitgever is van vinyl en drukwerk in gelimiteerde uitgave.
De Player presenteerde tijdens Art Rotterdam een drietal performances van The Sons of God. Leif Elggren en Kent Tankred hebben een achtergrond in de beeldende kunst en geluid en hebben zichtbaar ook een ruime ervaring in performance. Concept, uitvoering, opbouw getuigden allemaal van groot vakmanschap en grote betrokkenheid. Kunst zoals kunst bedoeld is.
De Zonen zijn voor een werkperiode te gast geweest bij de De Player en gezamenlijk hebben ze ook een boeiende uitgave gemaakt. Ze hebben een oude kopergravure van het hoofd van Jesus C in vinyl gegoten en deze met een speciaal gemaakte speler tot klinken gebracht. De Player biedt een gelimiteerde editie van het afgietsel en en iets minder beperkte uitgave van het geluid op cd met print van de gravure te kop aan.
Op Art Rotterdam en diverse neven exposities verbaas ik me over de grote hoeveelheid namaak. Dat komt deels doordat ik al vele jaren veel kunst kijk. Het zal ook door allerlei andere zaken bepaald worden. En ik vermoed dat de kunstenaars die voorgangers nabeelden, dat vaak niet bewust doen.
En ik vind ook dat het ‘mag’ en vind originaliteit meer een marketingsterm in de kunst dan een belangrijk streven. Toch boeit het me niet als ik werk zie dat ik eerder al gezien heb. Echt enthousiast werd ik op Art Rotterdam van een werk van Christo en Jean-Claude. Misschien was dat wel tekenend voor deze beurs.
Bij binnenkomst op Art Rotterdam moet ik wat wennen aan de drukte. ‘Wat zijn er veel linkse hobbyisten.’ Te midden van de stroom bezoekers op weg naar RAW art fair, aan de overkant op Katendrecht, besefte ik dat het totale kletspraat is om hedendaagse kunst als elitair en linkse hobby te betitelen. Alle leeftijden, inkomensgroepen en opleidingsniveaus waren vertegenwoordigd.
Binnen loopt iedereen daar op haar/zijn eigen manier rond, met de eigen achtergrond. En zo beleeft iedereen op eigen manier dit kunstproject. Zoals het hoort. Minder ervaren bezoekers zijn wellicht meer verrast maar ervaren daardoor niet meer of minder.
Vandaag de paden op en de lanen in, na gisteren een dag doorgebracht te hebben op Zuid in Rotterdam. Kunst kijken op en rond Art Rotterdam.
Misschien niet zo indrukwekkend als de Afsluitdijk of de Deltawerken, maar zeker zo mooi en functioneel.
it’s conservative too :). I’m always surprised by the fact that parties of the left in the Netherlands are choosing the side of the entertainment industry instead of the side of artists. Of course there are also many artist who choose the side of their enemy, but that is mostly out of ignorance, one can expect more knowledge and a wiser choice by political parties and organisations like trade-unions.