peeping

blog, kunst / /

Peeping is de titel/ het thema van de nieuwe FOAM magazine. Vanzelfsprekend een voor de hand liggend onderwerp in deze tijd van alomtegenwoordige camera’s en onverzadigbaar exhibitionisme. Wat me bij het doorbladeren verbaasde is dat het bij veel series niet duidelijk is of het in scene gezet is of niet én dat dat er niet toe doet. Het maakt wel verschil of de gefotografeerden, in zoverre als ze herkenbaar zijn, toestemming hebben gegeven voor publicatie.

En ik vroeg me direct af: wat is de meerwaarde van het publiceren van dit soort beelden als zijnde kunst. Wat is het kunstzinnige element in het opblazen van Google streetview foto’s en daar je eigen naam aan verbinden? Ik vraag me ook af wat Google ervan vindt dat iemand hun foto’s hergebruikt en daar dan ook nog copyright op claimt. Volgens de schrijver van de begeleidende tekst is het originele van fotograaf Michael Wolf dat hij de Google foto’s fotografeert vanaf het beeldscherm. Oftewel foto’s van foto’s, de onnozele bezigheid waar ik me ook graag mee bezig houd en waar ik recent wat voorbeelden op dit blog toonde.

Een andere serie toont jonge vrouwen in tienerkamers die zichzelf fotograferen, al of niet met webcam. Dit refereert tamelijk plat aan een bekend fenomeen. Ik ga nog lezen wat de toelichting is bij deze portfolio. Ik vraag me wel af waarom er geen serie is gemaakt met foto’s van dating en community sites met daarbij een degelijk essay over dit fenomeen.

Wat ook opvalt: het is allemaal zo netjes en braaf. Alsof het enkel om de esthetische waarde gaat van een onschuldig fenomeen. Het feit dat we doorlopend gefotografeerd en gefilmd worden en hier zelf ook veelal aan mee doen is helemaal niet zo onschuldig.

ja, ik doe het ook. guilty as hell

infinite jest

blog / /
dark matter 7

Meer dan een jaar deed ik over het lezen van Infinite Jest van David Foster Wallace. Ik las voor het eerst over deze schrijver in september 2008. Ik was in New York en de New York Times berichtte over zijn dood. Dat was daar groot nieuws. Zijn werk leek me interessant en ik kocht drie boeken, twee romans en een essaybundel. Ik begon heel verstandig met zijn eerste roman The broom of the system, hierdoor kon ik aan zijn schrijfstijl en denkwijze wennen.

Daarna las ik enkele essays. Foster Wallace is zo’n schrijver die in zijn essays dezelfde eigenzinnige blik toont als in zijn romans. En ook de zelfde rijke schrijfstijl voert. Er lijkt geen verschil tussen werkelijkheid en fictie. En waarschijnlijk hoort dat ook zo, is er geen verschil.

Infinite Jest is een uitdaging, een avontuur, een gekkenhuis. De romantiek die zo hoort bij de literaire wereld komt in de Verenigde Staten het meest tot uiting in het concept van The Great American Novel. Zoals de walvis uit de titel van Moby Dick of het boek van de Dood en het Violet van Reve. Een boek van mythische proporties die alle andere boeken over de essentie van de Verenigde staten overtreft.  Regelmatig vinden  Amerikaanse recensenten het nodig om een nieuwe roman die eretitel te geven.  Infinite Jest is in mijn visie het boek dat het beste aansluit bij het concept. Het geeft een doortastend beeld van de Amerikaanse maatschappij en is literatuur op het hoogste niveau. En literatuur op hoog niveau kent Amerika ruim. Het is zowel het land van het platste vermaak uit Hollywood als de beste kunst van de afgelopen decennia.

Infinite Jest is 1100 dichtbeschreven pagina’s dik. Eén van de hoofdpersonen onthoudt alles wat hij leest en leert zo o.a. het Engels woordenboek uit zijn hoofd. Ik denk dat dit één van de vele  autobiografische elementen is, ik heb nooit eerder een boek gelezen met zo veel verschillende woorden. Het is geen makkie om te lezen en dat hoeft ook helemaal niet, zoals Dave Eggers ook schrijft in zijn inleiding. Het is een geestverrijkende klus. Het is ook vaak komisch.

we zijn allen fotografen

blog, kunst / /
ijburg bij nacht

Dat is niet waar, maar het aantal mensen dat een camera met zich mee draagt en gebruikt is groot. Dat neemt niet weg dat er ook velen er hun beroep van kunnen maken. In tegenstelling tot veel geklaag is er een inflatie in dit soort beroepen. Professionele fotografie wordt erkend en gewaardeerd. We zijn ook allen schrijver. En filmer.

foto’s fotograferen

blog, kunst / /
uit spacy, film van Takashi Ito

Het levert soms mooie plaatjes op, maar het blijft een onnozel gedoe dat fotograferen van films en foto’s.

we disconnect eachother

blog, kunst / , /
foghole (picture during performance of Yutaka Makino)

Duncan Speakman,  about walkmans/iphones.

We also disconnect ourselves form our surroundings while connecting to someone by phone. The difference between private and public space is changing. People talk about intimate things in public space, surrounded by other people who have no relationship to them.

inspiration

blog, kunst / /

The main reason why conferences like Sonic Acts are so great is the inspiration they bring. Listening to artists and scientists who talk about their work with passion brings new ideas and gives a stimulus to think and create. The artists in Sonic Acts have insight in their work and are willing to share it.

Annea Lockwood

During the day-program artists talked about their works and their ideas and in the evening  we could experience the work in Paradiso.

Naut Humon

Thinking and creativity. Science and art. What was the most inspirational for me was the open exchange between people. It was not thinking ‘out of the box’, none of us had any interest in boxes :).

making pictures of pictures

blog, kunst / /

monolake

A rather silly activity during the Sonic Acts 2010 festival: making pictures of performances and presentations. What makes it even more silly is the compact camera I used. So I end up with low quality pictures of screened pictures by others. They are useful in helping me remember information the speakers  brought. But it didn’t bring me a visual overview of the festival.

presentation by Raviv Ganchrow

internet wordt te serieus genomen

blog, kunst / , /

led there be light
Bedacht ik bij het bezoeken van de expo Versions in het NIMK. Zelfs een groot deel van de gepresenteerde webkunst heeft een hoog puberaal gehalte. Ook activistische kunstenaars komen vaak niet verder dan flauw vandalisme.

onderduiken in licht en geluid

blog, kunst / /

Komende dagen ben ik op het Sonic Acts festival. Vier dagen lang ondergedompeld in electronische klanken, omgevingsgeluiden, omringd door speakers, kijkend naar al of niet abstracte beelden en luisterend naar boeiende sprekers. De fotocamera gaat mee. Wilt u horen waarmee mijn oren verwend worden download dan mooie tracks op de site van Monolake.

space is the only truly abstract quantitity

blog, kunst / /

zonder titel (arsenale)

Other than in science fiction, it has no narrative. Aldus Anish Kapoor in gesprek met Donna de Salvo in de prachtige monografie over Kapoor uitgegeven voor Phaidon.

Bij het lezen hoor ik regelmatig mijn yoga  lerares in mijn hoofd. Hoe ze ons erop wijst dat we de ruimte om ons heen kunnen voelen, zo is Kapoor altijd bezig met het object en de ruimte erom heen. Object en non-object. En vanzelfsprekend met de huid van het beeld dat nu eeenmaal het vlies tussen de binnen- en buitenruimte is. En via die huid komt hij dan weer bij het vlees, zoals zichtbaar in de wasbeelden van de laatste jaren. Want naast abstract is het werk van Kapoor concreet. Het is een complexe en vanzelfsprekende combinatie van formele beeldhouwkundige elementen, mythes, sex en verdwijnen. Het combineert vele schijnbaar tegenstrijdige elementen. Het resultaat is echter nooit gecompliceerde beelden maar juist heel eenvoudige objecten die rechtstreeks door lijf en hersenen ervaren kunnen worden.

(de foto toont geen werk van Anish Kapoor maar is door mij genomen op het Arsenale terrein in Venetië)

gaat dat zien

blog, kunst / /

zaaloverzicht
zaaloverzicht

David Jablonowski in het SMBA.

Soms is het fijn in een tentoonstelling te zijn. Bij deze tentoonstelling gaf de persinformatie me zowel het idee dat het iets bijzonders kon zijn als dat het kunstenaarstroep kon zijn. De enige afbeelding op de site van het SMBA sprak me niet aan.
Toch ging ik kijken en daar was ik blij om. Ruimtelijk, poëtisch, tactiel, robuust. Nou ja, gewoon kijken en je eigen beeld en gedachten vormen. Nog tot 14 maart.

garage sale

blog, kunst / /

Townhall
Townhall (foto van www.jurriaanmolenaar.com )

Marian Cramer Projects is een nieuwe galerie in Amsterdam. De eigenaresse heeft haar garage omgevormd tot galerie. Ik was daar eind januari bij de opening van de expositie van Jurriaan Molenaar.

Hoewel het een kleine ruimte betreft was het een mooie expositie. Goed werk en zorgvuldig ingericht. Ik begreep dat Marian Cramer tot voor kort conservator bij Het Stedelijk was. De  galerie heeft (nog) geen website, meer informatie heb ik ook niet. Zo weet ik niet of ze ook elders exposities gaat organiseren.Wel inspirerend zo’n start vanuit huis.

De expositie van Jurriaan is t/m 31 maart op afspraak te bezoeken, tel. 06 14780171.

html, body {
width: 100%;
height: 100%;
}

arts task is to contribute to evolution

blog, kunst / , /

in afwachting

Aldus Pipilotti Rist op de site van Cinema Reloaded. CR is een nieuw project van het International Film Festival Rotterdam waarin het publiek gevraagd wordt co-producent van films te worden.

Laat kunst niet enkel afhankelijk zijn van subsidies en daarmee van niet persé kunstminnende politici. Kies zelf welke filmmaker je wilt steunen, wordt co-producent.

i’m new here

blog, kunst / /

nyc-gamecourt5

Leuke titel voor het eerste album sinds 15 jaar van Gil Scott-Heron: I’m new here. Er zijn wel vaker herintreders in de muziek, maar het is zeldzaam dat het leidt tot een goede plaat.
Producer Richard Russel heeft Scott-Heron vier jaar geleden in de gevangenis op Rikers Island opgezocht om het plan voor een nieuwe lp voor te leggen. Herintreden gaat wel vaker niet zo vlot, maar het resultaat bij Scott-Heron is het wachten waard.

Gil Scott-Heron is een performing poet, één der grotere namen uit de spoken word muziek. Voorloper van de rap en belangrijke invloed op de hiphop. Na een succesvolle carrière verdween de aandacht en is de man blijkbaar in een minder succesvolle fase van zijn leven beland. Hetgeen resulteerde in meerdere gevangenisstraffen voor cocaïne bezit.

De nieuwe LP verschijnt volgende week en krijgt geweldige recensies. Hij is deze week ook te beluisteren op de VPRO luisterpaal.

in the end we’re all burnable garbage

blog, kunst / , /

air doll
air doll, stills in Taneda's Coolsingel Cube

Quote van de dag op het International Film Festival Rotterdam: ‘in the end we’re all burnable garbage ‘. Aan het woord is een poppenmaker die de hoofdrolspeelster gelijk geeft dat ze als opblaaspop niet wezenlijk verschilt van mensen. De filmmaker, Kore-Eda Hirokazu, heeft ons dan al overtuigd van de leegheid die veel mensen ervaren en van de gevoelens van de pop.
We zagen al eerder dat in Tokyo het afval gescheiden wordt in wel- en niet brandbaar. Later zien we de gestorven vriend van de pop in een transparante zak voor brandbaar afval langs de weg.

Ook Air Doll weet weer humor, absurditeit en diepgang te combineren zoals in de Japanse cinema gebruikelijk.

kunstleven

blog, kunst /

In het essay The decay of lying, 1891*, schrijft Oscar Wilde dat het leven vaker de kunst volgt dan andersom. In het zelfde essay schrijft hij ook dat het doel van kunst is: het vertellen van mooie onware dingen, maar dat terzijde. Ik denk weer aan Wilde bij het zien van deze foto, die ik vorige week op een nabij gelegen bedrijfsterrein maakte. Het zijn de restanten van een afgebrande loods.

Als dit in een museum als installatie getoond wordt is het meestal flauw, dan zou bijvoorbeeld zo’n stalen kistje te gezocht zijn. Maar in het wild is het prachtig. Geen kunst, want het is niet met die bedoeling gemaakt en wel kunst omdat ik in de verwrongen staalplaten sculpturen zie.
Zonder kennis van kunst zou ik het waarschijnlijk ook mooi gevonden hebben, maar dat kan ik niet weten, want ik kijk nu eenmaal al jaren naar kunst. Ik zou het in ieder geval niet als sculptuur gezien hebben.

The decay of lying is één van mijn favoriete teksten. Het is Oscar Wilde op zijn best, intelligent, creatief en komisch. En dit pleidooi voor de leugen is heel mooi, want in het vertellen van mooie onware dingen was Wilde de beste.

*Ik heb de 16′ uitgave uit 1927 van de bundel Intentions waarin het essay opgenomen is, maar las het pas in 1986 voor het eerst. In Leiden zat een Engels antiquariaat waar je boeken kon bestellen.  De eigenaar ging dan tijdens zijn inkoopreizen in Engeland op zoek naar de titel. Zo konden we ook voor het internettijdperk al overal aankomen.

gevonden beelden

blog, kunst / /

kabels, videocam en one way bord
foto: lindsey bergquist op sxc.hu

In een artikel  over Germaine Kruip in MetropolisM  (2009#5) heeft de schrijfster, Catrin Lorch, het herhaaldelijk over gevonden beelden. Ze doelt op reeds bestaande foto’s die Kruip in boeken en op internet etc. ziet en gebruikt. Kruip gebruikt o.a. bestaand beeld omdat ze terughoudend is in nog meer beeld toevoegen. Geen idee of dat wel of niet zinnig is. Wel vind ik het zeer voor de hand liggen bestaand materiaal te gebruiken. Als je voor een werk een foto van wolken nodig hebt zijn er  zeer mooie op internet te vinden. Waarom dan zelf met de camera buiten gaan wachten tot eindelijk de wolk voorbij komt die je nodig hebt?

chronoscopie

blog, kunst / , /

hudson railway bridge
hudson railway bridge

De meest opwindende denker van deze tijd is voor mij Paul Virilio. Al decennia lang houdt hij zich bezig met snelheid, verplaatsing, ruimte, licht, tijd, de invloed van technologie. Zover ik weet is er maar één boek van hem in het Nederlands vertaald: Het horizon negatief. Je zou er bijna Frans voor gaan leren, maar gelukkig zijn veel boeken in het Engels verkrijgbaar.

In het tijdschrift OPEN (2009/18) staat een interview met Virilio. Het gaat over hoe de stad en haar functie veranderd onder invloed van nieuwe technologieën. Met name communicatie technologieën als internet en mobile telefoons (die volgens Virilio in het Engels toepasselijk cell-phones heten omdat we ons ermee onder elektronisch arrest plaatsen). We zijn en handelen niet meer persé op de plaats waar we ons lijfelijk bevinden. De steeds groeiende megasteden gaan steeds minder als stad functioneren. Verleden, heden en toekomst kunnen niet langer worden omschreven als een chronologie, maar moeten ze eerder worden gekenschetst als chronoscopie*. De versnellende steden en economie ontwikkelen zich te snel voor onze planeet.

Virilio heeft een onafhankelijke eigen kijk op de ontwikkeling van onze wereld, hergebruikt woorden en verzint nieuwe waar nodig. Al in eerder werk omschreef hij hoe we de controle over de ontwikkeling van onze economie, ons leven kwijt zijn. Zijn werk leest soms als dat van science fiction schrijvers als Philip K. Dick en William Gibson. En ook fijn: nergens is hij moralistisch.

* Chronoscopie is een term die ook in science fiction boeken gebruiken wordt. De verschillende tijden kunnen van volgorde wisselen. Ik heb inmiddels en boek van P. K. Dick besteld waarin dit voor komt dus waarschijnlijk kan ik er later meer over schrijven.

baudoin

blog, kunst /

trap
trap (foto annekatrien de maar)

Zojuist De vier stromen gelezen een strip van baudoin naar een scenario van Fred Vargas.
baudoin schildert/tekent strips met penseel en oost-indische inkt. Dit doet hij virtuoos. De meeste boeken die hij gepubliceerd heeft zijn door hem zelf geschreven, vaak autobiografische, verhalen. Soms werkt hij met andere schrijvers zoals bij De vier stromen, een policier met een sterk en origineel verhaal. Het tekenwerk kan ik niet goed beschrijven, dat moet men zien. Ik heb vorige maand een stapel baudoins gekocht bij de slegte. Ga snel kijken of er nog iets over is.

baudoin is trouwens ook herintreder. Als kind waren zijn broer en hij voortdurend aan het tekenen. Zijn broer ging naar de kunstacademie, Edmond werd boekhouder. Nadat zijn broer de tekenkunst opgaf keerde Edmond er op 33 jarige leeftijd naar terug.

Bij de foto: aan deze foto dacht ik bij het lezen. Als je werk van baudoin wilt zien kijk dan hier.

Scroll to Top