Vanaf de toren van de Zuiderkerk was ik afgelopen jaarwisseling getuige van een (voor mij) nieuwe rage: het oplaten van Thaise luchtballonnen. Papieren lampions waarvan de lucht opgewarmd wordt door een dikke kaars waardoor hij omhoog vliegt en met de wind meedrijft. Ik maakte me enigszins zorgen want zag al gebouwen in vlammen opgaan. Een week later kwam ik in een bos bij ‘s Graveland deze resten tegen.
Een groep Amsterdamse musici heeft het initiatief genomen een eigen concertzaal te openen. In 2012 hoopt men een voormalig badhuis in het centrum als podium te gaan gebruiken. Ter financiering werft men o.a. donateurs die in ruil voor hun steun gratis concerten kunnen bijwonen. Tot de opening van het Splendor gebouw vinden de activiteiten op allerlei plekken in Amsterdam plaats. Het begon gisteren geestelijk in het Zonnehuis in Noord met 18 sterk uiteenlopende optredens. Wel alle van hoog niveau. Steun dit mooie initiatief, meer informatie op de website.
Ik geef toe: het is verleidelijk, de beelden die de fooncamera’s produceren. In deze hoog-technologische tijden maken we foto’s en films van een allerbelabberste beeldkwaliteit. Maar het wel een ‘nieuw’ beeld. In het boekje bij een van de Anthologies of Noise & Electronic music van Sub Rosa, wijst de samensteller er nog eens op dat het niet de nieuwe technieken zijn die nieuwe kunst maken, maar de kunstenaars die er mee werken. Ja, dat is weer een open deur op dit blog, maar zinnige gedachten herhaal ik graag .
Bovenstaande foto is feitelijk niets, maar ik kijk er graag naar, vandaar dat ik hem toch maar plaats in de serie Legendary pics.
Dit was niet de meest spectaculaire spiegel van Kapoor die ik zag in Bilbao. Maar in het Museo de Bellas Artes waren ze minder fanatiek in het weren van camera’s dan in het Gugenheim.
En goed nieuws: museum de Pont in Tilburg heeft een losstaande gebogen spiegel van Kapoor verworven.
Tip van de dag: Cosima von Bonin in Witte de With, Rotterdam. Mooie beelden, sterke tentoonstelling en muziek van Oswald von Moritz. Nog t/m 9 januari.
Nieuw werk van Isa Genzken in het Gementemuseum Den-Haag
De voorgaande posts van vandaag stonden al klaar om gepubliceerd te worden. Ik was echter al weken niet meer in de admin van dit blog geweest. Hoofdreden daarvan is een plotse drukte in het webontwerpwerk. Ik voel me momenteel meer een herintredend webdesigner dan kunstenaar. Het zijn wel leuke, creatieve opdrachten waar ik aan werk.
Ik zie, lees, luister en ervaar nog steeds veel kunst dus zal proberen wat regelmatiger te posten. Hierboven een nieuw werk van Isa Genzken. Haar werk is behoorlijk veranderd de afgelopen jaren. Van een grote strakheid naar meer grunchy elementen. Hoewel tegelijkertijd veel elementen aanwezig blijven. Hierboven bijvoorbeeld de vensters en kleuren. En hoe verstilt het eerdere werk soms ook was, het had (/heeft) ook altijd humor. Duitse humor is minder expliciet dan Engelse en daarom wordt het ook door mij wel eens over het hoofd gezien.
Nursery Piece, Job Koelewijn 2010. Met pagina's uit Spinoza's Ethica
Als herintredend deelnemer draai ik dit winterseizoen weer mee in één van de studiegroepen van de Amsterdamse Spinoza Kring. Wat me telkens weer opvalt is de uiterste precisie van het denken en formuleren van Spinoza. Deze zorgvuldigheid is essentieel voor een grondig denken. En zou ook nu, binnen en buiten de filosofie, navolging verdienen.
Wat mij in deze politiek turbulente tijd sterk opvalt is dat de culturele elite links genoemd wordt. De VVD laat zich zonder protest de kunsten ontnemen. Rechts is proleterig, links beschaafd. Het Concertgebouworkest, het Rijksmuseum, de schouwburg zijn linkse clubhuizen geworden. De linkse partijen zouden dit reusachtige compliment publicitair moeten uitbuiten :).
nieuw werk van anish kapoor (foto http://www.flickr.com/photos/janpeeters/)
In de prachtige monografie van Phaidon uit 2009 vertelt Anish Kapoor dat hij hoopt nog twee nieuwe ‘bodies of work’ te maken. De eerste is er al. Een installatie met machinaal vervaardigde objecten van cement. Bij binnenkomst in de zaal ben ik verbaasd en kan ik het niet direct plaatsen. Maar vervolgens krijg ik er geen genoeg van. Het is spannend, gelaagd werk dat de verbeelding prikkelt. Typisch Kapoor dus. Op de exposite in Bilbao (bovenstaande foto is in The Royal Academy in Londen gemaakt) is ook een documentaire te zien, The year of Anish Kapoor, waarin hij helder vertelt over hoe hij tot zijn beelden komt. Aanrader voor alle kunststudenten en voor een ieder die in kunst geïnteresseerd is.
Het Gugenheim museum in Bilbao is een veel gefotografeerd gebouw. Deze week zag ik het voor het eerst in levende lijve. Tot mijn verbazing lag het tegen en onder een brug aangeschoven, met allerlei gebouwen er omheen. Door de vele fotoś die ik gezien heb dacht ik dat het vrij lag op een schiereiland in de rivier. Anderen kiezen er blijkbaar voor een hoek te vinden waaruit dit beeld kan ontstaan en een enkeling zal hinderlijke omgevingselementen simpel wegwerken.
Dat is in de architectuurfotografie gebruikelijk. Zo zag ik afgelopen winter een beroemd gebouw van MVDRV aan de Ookmeerweg in Amsterdam West. Dit wooncomplex ligt in een straat met onooglijke jaren 60 flats. Ik heb het gebouw in tientallen publicaties gezien, maar nooit met de naastliggende gebouwen. Architectuur losgeknipt van de omgeving.
Nadat in de gallery plugin geupdate had heb ik de oude verwijderd. Dat had ik niet moeten doen, want daarmee is ook de database verwijderd die de nieuwe versie gebruikt. Niet slim van mij en ook niet van de ontwikkelaar van de plugin dat hiervan geen melding gemaakt wordt. Ga ik de komende tijd maar nieuwe fotoalbums maken. Voordeel van nieuwe albums is dat ik ook weer over een indeling moet denken :).