A life [immanence: a life; door Deleuze]
is een leven zonder waardeoordeel
een leven, een bestaan
een leven zonder naam of titel
een leven
What is the creative act?
Deze tekst staat in de bundel Two regimes of madness. De eerste keer dat ik het las vond ik het helder en dacht dit moet ik delen. Ik vond de tekst op Youtube.
Ik herlas de tekst om te lezen waarom ik hem wilde delen en deze keer herkende ik dat niet, kwam de tekst mij anders over. Vandaag spreekt het stuk over kunst als verzet, ‘Every act of resistance is not a work of art, even though, in a certain way, it is. Every work of art is not an act of resistance, and yet, in a certain way, it is.‘
Waarom is het een daad van verzet? Omdat het een virtualiteit laat zien die de zogenaamde werkelijkheid ter discussie stelt? Omdat verbeelding een vrijheid opeist?
Ik kom de laatste tijd steeds de opmerking tegen, o.a. bij Rosi Bratidotti in Posthuman Knowledge, dat de ratrace naar de ondergang alleen door kunst afgewend kan worden. Hoe dat is niet duidelijk. Zeker niet in de huidige vorm, waarin beeldende kunst zich toont als hebbedingetjes voor de rijksten. Eerder vind ik het in literatuur, zoals in The Freedom Artist van Ben Okri, maar kunnen mensen dit nog lezen, komt het nog binnen? Hoe brengen we kunst weer onder de aandacht, hoe delen we het, hoe verwelkomen we kijkers?
‘There is no work of art that does not call on a people who does not yet exist.‘
Affirmative Critical Theory
ja er zijn genoeg redenen om somber te zijn en een negatieve visie te hebben. Maar als je daaraan toegeeft, er in meegaat, ben je slachtoffer, slaaf. Van je eigen emoties en van (rechtse) anti-intellectualistische tendensen in de maatschappij(en). In navolging van Spinoza en Deleuze moeten we samen met Braidotti nieuwe (vlucht)wegen denken.
Niet het neo-primitivisme van Badou en Zizek maar een affirmatief kritisch denken. En dat denken delen.
fictie
‘Ik lees geen romans/literatuur meer, ik lees non-fictie, wetenschappelijke boeken’ Ik hoor dit regelmatig. Als ik ‘Verschil en herhaling’ van Deleuze les besef ik hoe belangrijke literatuur is. Dat goede literatuur de (enige) manier is om het leven te onderzoeken, te beschrijven. Dat het een levende, menselijke vorm van kennis- en inzichtvorming is.
Hölderlin, Nietzsche, Deleuze, het is een denken, en filosofie die zich met literatuur verbonden weet. Ze leunt er tegen aan en ondersteunt het.
-05-02-2019-
Proust & signs
Als Deleuze schrijft over het werk van een ander verduidelijkt dat tegelijkertijd dat werk als zijn eigen werk. Misschien was kunst voor Deleuze hoger en belangrijker dan filosofie, al kon hij als filosoof kunst begrijpen en nadert zijn schrijven kunst. Misschien is, zeker in de eerste twee werken met Guattari, een deel van zijn werk een samengaan van kunst en filosofie. Deleuze vond de logica van Witgenstein de dood voor de filosofie. Zelf ging hij voort op Nietzsche, ook een kunstenaar filosoof.
Had David F Wallace een goede filosoof kunnen zijn? Of besefte hij dat zijn logische filosofie niet vruchtbaar was? Dat de literatuur hem meer vrijheid gaf. Een vrijheid die Deleuze wel vond in zijn visie op filosofie. Misschien is de logica zelfs geen filosofie, het is een redeneren, geen denken.
Nomade
de nomade is de betere mens, de menselijker mens. De grondgebonden mens, die zich als grondbezitter gedraagt, is de ontspoorde mens. Hij is gestrand en kan enkel nog zijn leefomgeving vernietigen in de waan zelf te overleven.
De nomade beweegt. Met de seizoenen, de andere dieren en planeten. Hij draagt zijn huis en cultuur mee. Zij is cultureler en menselijker. De gestrande mens is een ontmenste mens.
De nomadische mens hoeft volgens Deleuze niet perse van plek te veranderen, men kan ook nomade zijn met vaste woonplaats. Reizen kan men in het hoofd, vluchtlijnen creëren, bewegen. En het gaat om het besef dat men geen grond kan bezitten, dat we het delen met andere mensen, dieren, planten, objecten. Dat de grond, aarde, zelf onderdeel van Natuur is en een eigen autonomie heeft.
Weten vs denken
Wetenschap versus filosofie, zowel Ortega y Gasset als Foucault wezen er op dat in de tweede helft van de 19e eeuw (F. noemt Fichte en Hegel) het weten de filosofie overheerste.
Wat wij kunnen weten is zeer beperkt, dat mag het denken niet overheersen, afknellen. Dit gebeurt NU juist wel, de filosofie. het denken wordt wederom geacht de nuttige wetenschap te steunen. Daaraan willen neo-Spinozisten (die ook neo-Deleuzianen zijn) ontkomen.
humans
Humanity doesn’t exist, there are many different sorts of humans. We’re not humans in the same way. The Anthropocene is the lament of the white male.
Hoe kunnen we doorgaan, voortbestaan. Ja de witte man sloopt de wereld en dat al heel lang maar er moet gedacht worden hoe voort te gaan, hoe te leven na het keizerrijk van de witte man.
Spinoza schreef de Ethica tijdens het einde van de Republiek. Een crisis is geen excuus om weg te kruipen, om je over te geven, het is een kans op verandering, een draaipunt. Kunst en filosofie moeten herstarten. We hebben nieuwe beelden en nieuw denken nodig in veel varianten met veel deelnemers. Athene en Rome zijn geschiedenis, de wereld is zo veel groter en er zijn al veel andere denkwijzen dan de Grieks Latijnse.
Neo Spinozisme.
Aantekeningen bij de eerste sessie van Sonic Acts Hereafter met lezingen van Rosi Braidotti en Rick Dophijn.
