energiebesparing
Weinig ‘nieuwe media’ op de Rijksakademie Open 2012, er waren geen netwerkkabels nodig.
Heeft dit te maken met de sluiting van het NIMK?
Geschilderd werd er wel volop. Toeval?
Rijksakademie in tijden van crisis
Of beter: kunst in tijden van crisis. Want ook in de mode wordt momenteel voor veilig en vertrouwd gekozen. Zo hoopt men dat er meer gekocht wordt, maar het tegendeel is waarschijnlijker, zo heb ik zelf helemaal geen behoefte aan meer van het zelfde.
Afgelopen weekend waren er de jaarlijkse open dagen op de Rijksakademie. Met het vertrouwde hoge nivo maar nauwelijks uitschieters dit jaar. Er waren zowaar een paar goede schilders en hopelijk zien we in de toekomst meer van Milko Veldkamp. Er was echter weinig verrassends. Veel tekeningen, schilderijen en collage’s en videofilms natuurlijk (maar waarom ik tv zou willen kijken in een tentoonstelling heb ik nooit kunnen bedenken).
Braaf en verkoopbaar, zo krijgt de vorige regering toch haar zin.
braeckman in de appel
Nu te zien in de Appel: Dirk Braeckman en Zarina Bhimji.
Ik was voor de eerste gegaan. Vreemd fotowerk. Ik ken het sinds ongeveer een jaar en weet niet wat ik ervan vind. Het intrigeert me. De foto’s zijn grijs, zilverachtig, alsof het licht in de doka kort aangeweest is. De onderwerpen variëren van op bed liggende personen tot ongedefinieerde interieurs.
De foto’s lijken zelf van groter belang dan het onderwerp. Het zijn analoge foto’s en dat in de doka ontwikkelde en afgedrukte karakter is medebepalend voor het karakter van de foto’s.
Een enkele foto doet me denken aan Twin peaks.
Ik ga vast nog een keer kijken als ook in de catalogus die ik aanschafte.
de lokatie van de kunstvlaai
De Kunstvlaai vindt dit jaar niet plaats op het Westergasterrein maar in een leegstaande (middelbare) school achter de RAI. Op zich leek dat me een prima lokatie, er zouden immers geen houten schotten geplaatst hoeven te worden om hokken voor de exposanten te maken. Ieder initiatief zou een eigen lokaal kunnen krijgen. Enige nadeel dat ik tevoren bedacht was dat het teveel op een academie eindexamenexpo zou kunnen lijken.
Helaas is dat inderdaad het geval. Er zijn een aantal sterke ruimte’s. Lokalen waarin sprake is van een goede samenstelling van de werken en inrichting. De algemene teneur is echter gerommel in de ruimte. Letterlijk en figuurlijk.
in afwachting
In afwachting van de heropening van het Stedelijk komend weekend, aanschouwen deze mensen nog elders kunst.
A PERFECT DAY
Elfletterer PJ Roggeband op de slotdag van A PERFECT DAY, een tekeningen expositie naar een concept van Dave Eggers.
Bekeken kunst
Bij binnenkomst op Art Rotterdam moet ik wat wennen aan de drukte. ‘Wat zijn er veel linkse hobbyisten.’ Te midden van de stroom bezoekers op weg naar RAW art fair, aan de overkant op Katendrecht, besefte ik dat het totale kletspraat is om hedendaagse kunst als elitair en linkse hobby te betitelen. Alle leeftijden, inkomensgroepen en opleidingsniveaus waren vertegenwoordigd.
Binnen loopt iedereen daar op haar/zijn eigen manier rond, met de eigen achtergrond. En zo beleeft iedereen op eigen manier dit kunstproject. Zoals het hoort. Minder ervaren bezoekers zijn wellicht meer verrast maar ervaren daardoor niet meer of minder.
kunst kijken
Vandaag de paden op en de lanen in, na gisteren een dag doorgebracht te hebben op Zuid in Rotterdam. Kunst kijken op en rond Art Rotterdam.
POWER OFF
Picture taken in the installation piece Out Of Focus, part of the Power Cut exhibition of the IFFR. It shows four projections of Beirut in the early nineties. What makes it absolutely great is the POWER OFF switch of one of the four beamers. I’m not sure if this is done on purpose by the artist, Salah Saouli, or that it’s just a technical error. But it’s an excellent metaphor for the situation in the middle eastern region today.
duitse hobby
Een paar weken geleden was ik in Keulen. In het Ludwig museum, voor moderne en hedendaagse kunst, hoorde ik opvallend veel Nederlandse stemmen. Ik ben dat gewend op de Documenta en Biënale van Venetië. Veel Nederlanders reizen naar buitenlandse steden om kunst te kijken. En gelukkig is men over de grens nog niet zo achterlijk om kunst weg te zetten als hobby of overbodige luxe.
mirror man
Na Outline in Amsterdam-Oost veranderd te hebben in een spiegelpaleis, heeft Mischa Rakier in de Schinkelbuurt een reclamezuil omgetoverd tot spiegelende raket.
Het nieuwe werk is onderdeel van de tentoonstelling Kunst aan de Schinkel, een initiatief van Marisol Ferradas. De spiegelzuil sluit perfect aan bij het uitgangspunt van KadS: Een twintigtal kunstenaars uit binnen- en buitenland reflecteert vanuit verschillende disciplines op de buurt en de bewoners.
Beckman in Leipzig
En Imi Knoebel ook.
Het Museum der bildenden Künste Leipzig toont een groot Max Beckman retrospectief. Tekeningen, droge naald etsen, litho’s en schilderijen uit alle perioden van zijn leven. Dus ook uit de jaren dat hij als politiek vluchteling in Amsterdam woonde. Toen vluchten kunstenaars nog náár ons land.
Het Museum der Künste is reusachtig. Van buiten oogt het gesloten ondanks de glazen gevel. Van binnen is het prachtig. Drie trappenhuizen ontsluiten de etages waar kunst van de 15′ eeuw tot nu getoond wordt. Met onder andere een mooie collectie Hollandse en Vlaamse meesters.
Duitsland en Kunst, dezer dagen zwijmelen kunstenaars en kunstliefhebbers hier regelmatig over. En terecht. Afgelopen weekend waren de open dagen van Spinnerei, het kunstcomplex in de voormalige Leipziger Baumwollespinnerei. Drommen bezoekers bewogen zich over het terrein en in de galerie’s en ateliers.
wordt vervolgd
wat is kunst?
De vraag blijft immer relevant. De Appel besteed er nu een expositie aan, Genius without Talent. Die geeft zoals altijd geen antwoord, maar stelt boeiende vragen in de vorm van kunstwerken. Het mooiste antwoord op de vraag is te vinden in een verslag van een gesprek met Beuys door Volker Harlan. Het boek is helaas niet meer in het Nederlands te koop, maar wel nog in het Engels.
Eén van de boeiendste werken in de expo in de Appel is de video Blank Slate van Pantelis Makkas. Hierin wirden aan twee franse kinderen vragen gesteld als: Wat is beeld?, Wat is tijd?, Bestaat iemand op een foto echt? enzovoort. Daar geven het meisje en de jongen zinnige antwoorden op. Ik besefte dat de meeste Nederlandse volwassenen geen raad zouden weten met deze vragen. De afwezigheid van filosofie in ons onderwijs houd ons dom.
reflecties
Dat is zo fijn van kunst, dat het nooit eenduidig is. En dat je het telkens opnieuw kunt analyseren en vanuit een andere optiek bekijken. En als je als kijker er moeite in stopt krijg je ook weer meer terug.
De installatie infinity palace van Mischa Rakier in Outline is letterlijk en figuurlijk reflecterende kunst. Nog te zien t/m 4 september, in Amsterdam-Oost.
Ramsey Nasr over orks en mensen
Een prachtige toespraak van Ramsey Nasr over kunst en menselijkheid. Te lezen in de Volkskrant. Gaat dat lezen.
Alvast een citaat:
“Dit kabinet, dat Nederland terug wil geven aan de Nederlander, wist elke herinnering aan Nederland uit. En u, meneer Rutte, u bent geen Ork of onbenul: u ként de Nederlandse cultuur. U kent Harry Mulisch, onze bekendste romancier: geen druppel Neerlands bloed stroomde door zijn aderen. U kent Ramses Shaffy, onze grootste chansonnier: geen druppel Neerlands bloed. U kent Vondel, onze grootste dichter: geen druppel. En Baruch de Spinoza, onze grootste filosoof – inderdaad. Nederland werd groot op vreemde smetten. En daar hoeft niemand ooit bij stil te staan, zolang u het tegendeel maar niet beweert.”
talking art
De lezing van Ksenia Galiaeva in het Stedelijk Museum ‘s Hertogenbosch ging over veel zaken. De essentie was voor mij waarneming en hoe fotografie die beïnvloed. Ze liet ook zien waarom ik een voorkeur heb voor middeleeuwse kunst, de periode voor het optisch perspectief. De eenogige camera heeft onze kijk op de wereld en de kunst ernstig beperkt.
Het kan niet vaak genoeg herhaald: foto’s tonen nooit de werkelijkheid.
In haar lezing analyseerde Ksenia haar eigen werk en deels ook leven. Hoe we kijken en hoe we herinneren bepaalt immers ook voor een groot deel hoe we ons leven ervaren. De Engelse versie van de lezing is als PDF te downloaden op de site van Ksenia.
