De installatie van Harm van de Berg was direct al een aangenaam welkom. Het vult de ruimte achter de balie van het NIMK, waar ik de expositie CLOUD SOUNDS ging bezoeken. Een aangename combinatie van high-tech en lo-fi. Een vanzelfsprekend samengaan van diverse media, van concept en fysiek beeld.

Dit geldt zowel voor dit werk als de gehele expositie. Ook de combinatie van serieus kunstenaarschap en het duidelijke plezier dat de makers hebben bij hun werk valt me op.

Analoog en digitaal worden vanzelfsprekend gecombineerd. Soms zelfs letterlijk zoals bij dit weefsel van elektriciteitsdraad.

Meerdere deelnemende kunstenaars gebruiken input van anderen via internet. Roel Wouters en Jonathan Puckey gebruiken foto’s,  Harmen van den Berg slaapliedjes en het Johny Cash Project van Aaron Koblin en Chris Milk  toont fan art. Bezoekers van de website bewerken een videoclip van een nummer van Cash.

Dit klinkt allemaal niet bijzonder en toch is het dat wel in mijn optiek. Ik zie teveel exposities waarin er vooral ideeën overgebracht moeten worden. Of juist een nadruk op techniek, op het medium waarin gewerkt wordt.  In  CLOUD SOUNDS wordt werk getoond dat op een vanzelfsprekende manier (en dat is het natuurlijk ook!) idee en fysiek combineert, hout en geluidgolven, kabels en code en natuurlijk geluid.

De expositie is nog t/m 29 april te zien in het NIMK in Amsterdam.

Het was me al opgevallen bij de open dagen van de Rijksacademie: de soldeerwerkplaats. Oftewel het elektronica lab. In ons computer- en robottijdperk een essentieel onderdeel van een kunstonderwijs instituut.

Het woord soldeerkunst kwam in mijn hoofd op bij het zien van de installatie van LoVid (Tali Hinkis en Kyle Lapidus) in het NIMK.