Zaterdag zag ik de nieuwe film van Leos Carax: Holy Motors. Een meesterwerk, cinema op haar best. Vreemd, gelaagd, humoristisch. Het verhaal laat zich niet eenvoudig vertelllen. We volgen een man die in een limo door Parijs gereden wordt door zijn vrouwelijke chauffeur. De limo is tevens kleedkamer en bij elke stop stapt hij er als een andere persoon uit/ in een andere rol. Hij ontmoet ook nog zijn baas en een collega. Wat precies zijn beroep/taak is weet ik niet. Dat is niet duidelijk. Zoals er meer is dat door de toeschouwer ingevuld/bedacht  moet/kan worden, of niet.

En dat zitten er ook nog referenties aan andere filmmakers in, o.a. David Lynch en Jim Jarmusch, en nog veel meer. Niet te missen.

Maakt crisis conservatief? Ik zou graag een overhemd kopen, maar vind niets moois. Beige, blauw en ruitjes bepalen het aanbod in mannenkleding. Nou doet het dat al jaren, maar een enkele winkel had toch een mooi overhemd. Dit jaar niet, ik heb niets gekocht.

geen meerjarensubsidie voor onder meer 5 Days Off, Amsterdam Dance Event, Sonic Acts, en de Gaudeamus Muziekweek, las ik gisteren. Precies de namen van festivals waarover hier meermaals bericht is. Zeer opwindende festivals, waarbij zowel het podium als de zaal internationaal is qua bezetting. Nederland schuilt achter de dijken, sluit zichzelf op en af.

‘Hier is Huis Marseille voor opgericht” dacht ik bij het bezoek aan deze expositie. Persoonlijk universele fotografie.