Al twee dagen klinken er steeds andere Bowie songs in mijn hoofd. Sommige had ik al jaren niet meer gehoord. Boeiend hoor het geheugen, het lijkt deels zelfstandig te functioneren. Ben ik met iets anders bezig komt er weer een song, geweldig.
En vaak zie ik er ook beelden uit mijn leven bij terug. The soundtrack of a generation,  mijn generatie. Ook ik ben emotioneel. Meer dan bij de dood van mensen die mij persoonlijk dierbaarder zijn. De eerste plaat die ik als veertienjarige kocht was van Bowie, de muziek is er altijd geweest in verschillende perioden van mijn leven. De muziek blijft ook. En toch, het voelt vandaag toch als een periode die voorbij is. Vreemd, waarschijnlijk zal het over gaan. Ik heb gisteren ook weer nieuw werk gemaakt er onstaan nieuwe beelden in mijn hoofd.