Meer dan ooit hebben we de humanities, geesteswetenschappen, nodig. Filosofie voorop. Denken. Verhalen. We, als mensen, moeten ons opnieuw positioneren, ten opzichte van elkaar en onze omgeving. Ten opzichte van techniek en een veranderend klimaat. En ook hoe met elkaar om te gaan. Delen, ruimte, bronnen, wensen, middelen, veiligheid.
We hebben verhalen nodig over mogelijkheden, wat kan, welke kanten we op kunnen. Positieve energie. Vooruit.
Er is momenteel juist veel nostalgie, terug naar wat nooit geweest is. Niet alleen kunnen we niet terug, we willen het ook niet.
We willen uitzicht. Alles wordt niet slechter, doemdenken is niet nodig. Kennis en inzicht delen.
Dat is ook wat Eef doet met zijn plannen voor het buitengebied van Brummen, met gebruik van nieuwe techniek, kennis en inzichten onze leefomgeving een nieuwe kans geven.
Politici wentelen nu elke crisis af op de minder machtigen, de minder rijken, dát is de voedingsbodem voor nieuw fascisme.

Het opwaartse denken, een nieuwe opbouwende denkwijze, een 21e eeuws Spinozisme. Een creatieve, scheppende denkwijze.

De humanities (geesteswetenschappen) worden bedreigd terwijl ze essentieel zijn voor ons (voort-)bestaan. We moeten ze hervormen, updaten, om hun positie terug te veroveren. Hoe kunnen we dat doen en hoe delen we kennis?
Braidotti in gesprek met Marja Pruis, 2013

Volgens Spinoza is God/Natuur oneindig in omvang en tijd. God/Natuur moet ook een oneindig aantal attributen hebben waar wij er slechts twee van kennen: denken en uitgebreidheid.
Als David Lynch een andere werkelijkheid naast de zichtbaren veronderstelt past dat in het denken van Spinoza. Lynch refereert aan een yogi als basis, de nuchtere Spinoza kan ook.