All roads lead to Rome
we don’t live in the now, we live in the delay
Said Pauline Olivieros at the Sonic Acts 2012 festival. “We’re made of delays. It’s the way our brain works.”
MORE, whether we want it or not
RAW Re: Paviljoen, elke Rotterdamse galeriehouder en kunstenaar wil wel een graan meepikken van Art. En zo kon men veel kunstkijken in Rotterrdam. En veel is beter is een stad die auto’s laat racen in de straat waar ooit Feyenoord gehuldigd werd en vliegtuigen laat stunten onder haar bruggen. (En het past ook in de stad die het meest in de ban van het rechts populisme is. )
Gods Söner
De Player presenteerde tijdens Art Rotterdam een drietal performances van The Sons of God. Leif Elggren en Kent Tankred hebben een achtergrond in de beeldende kunst en geluid en hebben zichtbaar ook een ruime ervaring in performance. Concept, uitvoering, opbouw getuigden allemaal van groot vakmanschap en grote betrokkenheid. Kunst zoals kunst bedoeld is.
De Zonen zijn voor een werkperiode te gast geweest bij de De Player en gezamenlijk hebben ze ook een boeiende uitgave gemaakt. Ze hebben een oude kopergravure van het hoofd van Jesus C in vinyl gegoten en deze met een speciaal gemaakte speler tot klinken gebracht. De Player biedt een gelimiteerde editie van het afgietsel en en iets minder beperkte uitgave van het geluid op cd met print van de gravure te kop aan.
plagiaat
Op Art Rotterdam en diverse neven exposities verbaas ik me over de grote hoeveelheid namaak. Dat komt deels doordat ik al vele jaren veel kunst kijk. Het zal ook door allerlei andere zaken bepaald worden. En ik vermoed dat de kunstenaars die voorgangers nabeelden, dat vaak niet bewust doen.
En ik vind ook dat het ‘mag’ en vind originaliteit meer een marketingsterm in de kunst dan een belangrijk streven. Toch boeit het me niet als ik werk zie dat ik eerder al gezien heb. Echt enthousiast werd ik op Art Rotterdam van een werk van Christo en Jean-Claude. Misschien was dat wel tekenend voor deze beurs.
waterwerken
Misschien niet zo indrukwekkend als de Afsluitdijk of de Deltawerken, maar zeker zo mooi en functioneel.
POWER OFF
Picture taken in the installation piece Out Of Focus, part of the Power Cut exhibition of the IFFR. It shows four projections of Beirut in the early nineties. What makes it absolutely great is the POWER OFF switch of one of the four beamers. I’m not sure if this is done on purpose by the artist, Salah Saouli, or that it’s just a technical error. But it’s an excellent metaphor for the situation in the middle eastern region today.
Het mooiste beroep?
Bomen worden niet gesnoeid maar gekapt. In dit park zaten tuinmannen gehurkt met een schaar het gras te knippen. Geweldig, wat een mooie manier om je dag door te brengen :). Tuinman in Japan, kan een mens meer wensen?
leven en theater
Ik herinner me dat ik met vrienden op het IFFR na het verlaten van weer een geweldige Japanse film spraken waar het over ging. We noemden wat termen: pijn, twijfel, geweld, liefde en waren het snel eens: het leven. Dat durven Japanse en Zuid-Koreaanse filmmakers: het leven als onderwerp. Essenties van het (mens) zijn. Anne Teresa de Keersmaeker doet dat ook. Een voorstelling als Cesena is niet na te vertellen, het is iets dat je moet ervaren, ondergaan, deel van worden. Het is theater in haar meest basale vorm en het is een concentratie op het leven.
