wet
Alles van waarde is een linkse hobby
Bedacht ik vanochtend op de fiets naar aanleiding van de botte aanval van de NL regering op de huisartsen. Een beroepsgroep die een belangrijk onderdeel vormt van onze samenleving en merendeel werkt met grote inzet en betrokkenheid wordt ten onrechte weggezet als zakkenvullers. Als het echt grootverdieners zouden zijn zou de regering ze trouwens wel koesteren.
duitse hobby
Een paar weken geleden was ik in Keulen. In het Ludwig museum, voor moderne en hedendaagse kunst, hoorde ik opvallend veel Nederlandse stemmen. Ik ben dat gewend op de Documenta en Biënale van Venetië. Veel Nederlanders reizen naar buitenlandse steden om kunst te kijken. En gelukkig is men over de grens nog niet zo achterlijk om kunst weg te zetten als hobby of overbodige luxe.
schokkend
Vanochtend las ik dit bericht op de site van het IFFR. Over een Iraanse actrice die veroordeeld is tot 90 zweepslagen voor haar rol als kunstenares in de film My Tehran for sale. Het barbarisme jegens kunstenaars is wijdverbreid.
_nomap
Een dag nadat in _nomap aan de naam van mijn wifi-router heb toegevoegd om aan te geven dat ik hem niet ter beschikking stel aan Google, bezoek ik FOAM waar plastisch getoond wordt hoe wij met onze privacy omgaan. Erik Kessels heeft foto’s die binnen 24 uur op internet geplaatst zijn af laten drukken en in de tentoonstellingsruimte gestort.
Portretten, trouwerijen, vakantiefoto’s, gezinsmomenten. Van bevalling tot dood, we delen het met de hele wereld.
Het toont ook de enorme hoeveelheid beeld die dagelijks geproduceerd wordt. Ik doe daar zelf ook aan mee, zoals dit blog toont. Vreemd.
Torenhoog
De Needle Tower van Kenneth Snelson staat nog steeds fier overeind, zag ik zaterdag toen ik voor het eerst deze eeuw een bezoek bracht aan het Kröller-Müller museum op de Hoge Veluwe.
Ook indrukwekkend was de toegangsprijs: 16 Euro, museumjaarkaart niet geldig. Daarvoor krijgt men wel een prachtige collectie te zien, die grotendeels door een particulier geschonken is. Het mecenaat leidt dus niet perse tot een voor een breed publiek betaalbare toegangsprijs.
links kinderhobbyisme
Ook voor kinderen is fantasieprikkelende kunst iets wat rechts besturend Nederland sterk ontmoedigt. Gelukkig bestaat het nog wel, kunst in de klas. Kunstgebouw verzorgt in Zuid-Holland o.a. onderwijsprogramma’s voor de basischolen. De beeldende kunsttak, Kunstmenu, is via splatsj.nl voor iedereen te volgen.
Het nieuwste project is Het Laboratorium van Hillegon, met en over Hillegon Brunt. In de klas komt een fraaie kist. Deze kan opengeklapt. Links is dan een tekening te zien. Een fantasiefiguur die mens en dier mengt. Als de kinderen deze tekening bekeken en besproken hebben, kan er rechts nog een schuif weggehaald worden. Dan komt een inkijk in het atelier van Hillegon te voorschijn.
Natuurlijk gaan de kinderen zelf ook aan het werk: tekenen en collages maken. Op SPLATSJ staan films over Hillegon Brunt en men kan er ook meedoen aan haar zoektocht naar de familie van Tonny Hazeldonck.
Ramsey Nasr over orks en mensen
Een prachtige toespraak van Ramsey Nasr over kunst en menselijkheid. Te lezen in de Volkskrant. Gaat dat lezen.
Alvast een citaat:
“Dit kabinet, dat Nederland terug wil geven aan de Nederlander, wist elke herinnering aan Nederland uit. En u, meneer Rutte, u bent geen Ork of onbenul: u ként de Nederlandse cultuur. U kent Harry Mulisch, onze bekendste romancier: geen druppel Neerlands bloed stroomde door zijn aderen. U kent Ramses Shaffy, onze grootste chansonnier: geen druppel Neerlands bloed. U kent Vondel, onze grootste dichter: geen druppel. En Baruch de Spinoza, onze grootste filosoof – inderdaad. Nederland werd groot op vreemde smetten. En daar hoeft niemand ooit bij stil te staan, zolang u het tegendeel maar niet beweert.”
groener gras
De Groene ging weer eens naar Rotterdam om te kijken of het kunstgras daar echt groener is. Een lekker oppervlakkig artikel over het kunstklimaat aldaar. Subsidieverslinder V2 mocht weer eens vertellen hoe geweldig ze zijn, zonder dat de journalist vroeg wat ze dan doen. De V2 baas mocht ook nog vertellen dat ze in R. zo lekker van aanpakken weten en niet zoveel vergaderden als in Amsterdam. Nou vind ik het zo slecht niet om te denken en overleggen voor je doet. Maar ik dacht bij het lezen vooral aan Worm, die voor hun nieuwe huisvesting afgelopen twee jaar waarschijnlijk meer hebben vergaderd met gemeentelijke instanties dan de Melkweg in haar 40 jarig bestaan ;).
Tot mijn verbazing werd er door diverse bobootjes geklaagd over Witte de With, de voornaamste reden waarom ik wel regelmatig naar Rotterdam ga. Zal wel zijn omdat je er na moet denken?
Groot manco was dat er helemaal geen woord viel over de beleidsverandering onder burgemeester Opstelten. Gesteund door Leefbaar Rotterdam zag hij Rotterdam vooral als podium voor massa-evenementen, liefst op het gebied van sport en met veel herrie.
Des te interessanter omdat dezelfde Opstelten, nu met de PVV, minister is in een regering die ook liever grootschalige sportevenementen ziet dan kunst.
nein danke
Zondagavond waren ze opeens weer bij het NOS journaal: de geel-oranje logo’s. De T-shirts en spandoeken oogden opvallend nieuw. De demonstranten hadden ze niet van zolder of uit kelder gehaald.
Nu is er sinds de hoogtijdagen der anti-kernenergie beweging wel jaarlijks tegen de kernafval transporten naar Gorleben gedemonstreerd, maar dit was toch echt het herintreden van een beweging.
de culturele elite
Wat mij in deze politiek turbulente tijd sterk opvalt is dat de culturele elite links genoemd wordt. De VVD laat zich zonder protest de kunsten ontnemen. Rechts is proleterig, links beschaafd. Het Concertgebouworkest, het Rijksmuseum, de schouwburg zijn linkse clubhuizen geworden. De linkse partijen zouden dit reusachtige compliment publicitair moeten uitbuiten :).
zinloze angst
De Franse Ardennen liggen en nog vol mee, deze fraaie betonnen vormen. Lege nutteloze bouwsels. Nut hebben ze nooit gehad, ze hebben de vijand niet buiten gehouden. Naast mooi zijn ze ook lachwekkend, een droeve lach.
In mijn eerste kunstperiode hield ik me bezig met de onmogelijkheid van bescherming. Over hoe bescherming veelal tot afscherming leidt. Mijn herintreden in de kunst gebeurt op een moment dat angst één van de voornaamste kenmerken van onze cultuur is. Fear is a politician’s best friend (vrij naar John Cale).
Angst voor het onbekende, voor de ander, het andere, voor het ongewisse en voor zichzelf. Ik voel geen drang iets met deze actuele angst te doen. Hij verschilt waarschijnlijk niet van een algemene cultuurbepaalde angst. Hij is wel wat uitgesprokener aanwezig.
tijdloos
