Bij het zien van dit werk van Thierry De Cordier kreeg ik direct zin om zelf weer iets te maken. Waarom precies weet ik niet. door de manier waarop het in De Pont hing, het raamkozijn als lijst en onderdeel van het werk. De eenvoud van het schilderij dat toch zoveel verbeeldt en naar andere werken in de kunstgeschiedenis verwijst.
Afgelopen weekend weer eens naar de Pont in Tilburg en zoals immer genoten. Het is een mooi en aangenaam gebouw, maar het is de collectie en de aandacht waarmee die tot stand komt/zich ontwikkelt die het zo goed maken. Volgens directeur Hendrik Driessen is ‘De opzet van deze verzameling (is) eerder intuïtief dan beredeneerd tot stand gebracht.’ Dat pleit dan voor zijn intuïtie, want de collectie toont meer samenhang dan de meeste andere musea voor moderne kunst. Er wordt niet gevist in dezelfde vijver waar zovelen anderen in hengelen. Men maakt niet de fout zich op modieuze kunstenaars te richten, het fenomeen waarom zoveel musea net zo eenvormig zijn als hedendaagse winkelstraten. Er wordt een band aangegaan met kunstenaars, hetgeen er o.a. toe heeft bijgedragen dat het museum een imposante collectie werken van Anish Kapoor heeft.
Een groep Amsterdamse musici heeft het initiatief genomen een eigen concertzaal te openen. In 2012 hoopt men een voormalig badhuis in het centrum als podium te gaan gebruiken. Ter financiering werft men o.a. donateurs die in ruil voor hun steun gratis concerten kunnen bijwonen. Tot de opening van het Splendor gebouw vinden de activiteiten op allerlei plekken in Amsterdam plaats. Het begon gisteren geestelijk in het Zonnehuis in Noord met 18 sterk uiteenlopende optredens. Wel alle van hoog niveau. Steun dit mooie initiatief, meer informatie op de website.
The Temporary Stedelijk trok in vier maanden 95.586 bezoekers. Hoera.
Ik geef toe: het is verleidelijk, de beelden die de fooncamera’s produceren. In deze hoog-technologische tijden maken we foto’s en films van een allerbelabberste beeldkwaliteit. Maar het wel een ‘nieuw’ beeld. In het boekje bij een van de Anthologies of Noise & Electronic music van Sub Rosa, wijst de samensteller er nog eens op dat het niet de nieuwe technieken zijn die nieuwe kunst maken, maar de kunstenaars die er mee werken. Ja, dat is weer een open deur op dit blog, maar zinnige gedachten herhaal ik graag .
Bovenstaande foto is feitelijk niets, maar ik kijk er graag naar, vandaar dat ik hem toch maar plaats in de serie Legendary pics.
Dit was niet de meest spectaculaire spiegel van Kapoor die ik zag in Bilbao. Maar in het Museo de Bellas Artes waren ze minder fanatiek in het weren van camera’s dan in het Gugenheim.
En goed nieuws: museum de Pont in Tilburg heeft een losstaande gebogen spiegel van Kapoor verworven.
Tip van de dag: Cosima von Bonin in Witte de With, Rotterdam. Mooie beelden, sterke tentoonstelling en muziek van Oswald von Moritz. Nog t/m 9 januari.
Foto gemaakt in één van de werken van Serra in het Gugenheim Bilbao.
Deze vond ik vanochtend terug in mijn Legend telefoon, kort nadat ik de trailer van de Sint film van Dick maas zag.
De voorgaande posts van vandaag stonden al klaar om gepubliceerd te worden. Ik was echter al weken niet meer in de admin van dit blog geweest. Hoofdreden daarvan is een plotse drukte in het webontwerpwerk. Ik voel me momenteel meer een herintredend webdesigner dan kunstenaar. Het zijn wel leuke, creatieve opdrachten waar ik aan werk.
Ik zie, lees, luister en ervaar nog steeds veel kunst dus zal proberen wat regelmatiger te posten. Hierboven een nieuw werk van Isa Genzken. Haar werk is behoorlijk veranderd de afgelopen jaren. Van een grote strakheid naar meer grunchy elementen. Hoewel tegelijkertijd veel elementen aanwezig blijven. Hierboven bijvoorbeeld de vensters en kleuren. En hoe verstilt het eerdere werk soms ook was, het had (/heeft) ook altijd humor. Duitse humor is minder expliciet dan Engelse en daarom wordt het ook door mij wel eens over het hoofd gezien.
Als herintredend deelnemer draai ik dit winterseizoen weer mee in één van de studiegroepen van de Amsterdamse Spinoza Kring. Wat me telkens weer opvalt is de uiterste precisie van het denken en formuleren van Spinoza. Deze zorgvuldigheid is essentieel voor een grondig denken. En zou ook nu, binnen en buiten de filosofie, navolging verdienen.
Wat mij in deze politiek turbulente tijd sterk opvalt is dat de culturele elite links genoemd wordt. De VVD laat zich zonder protest de kunsten ontnemen. Rechts is proleterig, links beschaafd. Het Concertgebouworkest, het Rijksmuseum, de schouwburg zijn linkse clubhuizen geworden. De linkse partijen zouden dit reusachtige compliment publicitair moeten uitbuiten :).
In de prachtige monografie van Phaidon uit 2009 vertelt Anish Kapoor dat hij hoopt nog twee nieuwe ‘bodies of work’ te maken. De eerste is er al. Een installatie met machinaal vervaardigde objecten van cement. Bij binnenkomst in de zaal ben ik verbaasd en kan ik het niet direct plaatsen. Maar vervolgens krijg ik er geen genoeg van. Het is spannend, gelaagd werk dat de verbeelding prikkelt. Typisch Kapoor dus. Op de exposite in Bilbao (bovenstaande foto is in The Royal Academy in Londen gemaakt) is ook een documentaire te zien, The year of Anish Kapoor, waarin hij helder vertelt over hoe hij tot zijn beelden komt. Aanrader voor alle kunststudenten en voor een ieder die in kunst geïnteresseerd is.
Het Gugenheim museum in Bilbao is een veel gefotografeerd gebouw. Deze week zag ik het voor het eerst in levende lijve. Tot mijn verbazing lag het tegen en onder een brug aangeschoven, met allerlei gebouwen er omheen. Door de vele fotoś die ik gezien heb dacht ik dat het vrij lag op een schiereiland in de rivier. Anderen kiezen er blijkbaar voor een hoek te vinden waaruit dit beeld kan ontstaan en een enkeling zal hinderlijke omgevingselementen simpel wegwerken.
Dat is in de architectuurfotografie gebruikelijk. Zo zag ik afgelopen winter een beroemd gebouw van MVDRV aan de Ookmeerweg in Amsterdam West. Dit wooncomplex ligt in een straat met onooglijke jaren 60 flats. Ik heb het gebouw in tientallen publicaties gezien, maar nooit met de naastliggende gebouwen. Architectuur losgeknipt van de omgeving.
Er is een remedie tegen de waanzin van onze dagen: de filosofie, het denken. Volgens Deleuze is filosofie lezen geen filosofie bedrijven. Het is echter wel een stimulans. Ik lees momenteel met veel plezier in ‘Deleuze compendium’ van uitgeverij Boom. In een groot aantal essays wordt het denken van Deleuze voor een Nederlands/Vlaams publiek ingeleid. Normaal lees ik liever een filosoof zelf dan verhalen van anderen erover. Het compendium biedt echter een mooi overzicht van het vele werk van Deleuze en van het duo Deleuze/Guattari. Het boek gaat evenzeer over wat filosofie is. Deleuze begon zijn carrière met studies over Hume, Nietzsche, Bergson en Spinoza en het laatste werk dat hij samen met Guattari schreef was Qu’est-ce que la philosophy?
Er is nog weinig van Deleuze en Guattari in het Nederlands vertaald, hetgeen dit boek des te waardevoller maakt. Hopelijk is het een aanleiding alsnog met de vertaling van een aantal hoofdwerken te beginnen.
Cinema Reloaded gaat het project nieuw leven inblazen. Het project waarin filmliefhebbers co-producers kunnen worden is nog geen groot succes geworden. Gezien het grote aantal bezoekers dat het Filmfestival Rotterdam elk jaar trekt is het aantal co-producenten gering.
Het project van Pipilotti Rist, waarvan ik co-producent was, is teruggetrokken. Ik heb mijn bijdrage verplaatst naar Ho Yuhang. Nieuw is een project van Harmony Korine.
Cinema Reloaded gaat dus wel door, vanaf 5 euro kun je co-producer worden.
