Club Trouw Amsterdam has special acoustics. It’s a former printer works for newspapers. It is a big space with zero resonance. It appears to be a great location for electronic music. Thursday 19 April there were performances by Marc Bain and Alva Noto. Bot did incredible things with their sounds in the  hall. Marc Bain was even able to interrupt the voices of the audiance. (In the Netherlands people seem to go to concerts to meet friends and talk a lot.) He sliced the audiences sound in little pieces, like  a stroboscopic effect.

Alva Noto played a ruthless set with great visuals. The sounds were crystal clear and sharp. I’ve several of his records, but never heard his sound so good.

The night was organised witt the Stedelijk Museum.

Tegenwoordig heb je oordoppen nodig voor het publiek i.p.v. de muziek. Bezoekers van concerten zijn meer in zichzelf geïnteresseerd dan in de muziek. Ze betalen een aanzienlijk bedrag om met hun vrienden een biertje te drinken en veel en hard te praten, terwijl op het podium muzikanten hun werk verrichten.

Ik bedacht vrijdag in  de Melkweg na een optreden van Monolake (Robert Henke geluid, Tarik Barri beeld) dat de waarde van muziek sterk veranderd is. De teruglopende verkoop van cd’s komt hoogstwaarschijnlijk niet door illegaal downloaden maar doordat het voor veel mensen geen waarde meer heeft. Muziek heeft hooguit nog waarde als setting, achtergrond.

De Max als babbelbox.
We leven in een periode waarin Facebook belangrijker is dan Wikipedia.

Oh wat was het mooi! Anne Therese de Keersmaeker wordt door recensenten vooral geroemd om haar muzikaliteit en de precisie van haar choreografieën.  Maar haar grootste kracht ligt in het feit dat ze de toeschouwer rechtstreeks in ‘het hart’ weet te raken. Het is juist de emotionaliteit van haar werk dat het zo boeiend maakt. In Cesena, een samenwerking tussen Rosas en graindelavoix is ze op haar best. Dansers zingen, zangers dansen. De voorstelling begint in het duister en langzaam wordt het lichter. De middeleeuwse muziek is prachtig.

Een voorprogramma van drie uur was te lang gisterenavond in de Melkweg. Drie jonge gasten die de zaal moesten vermaken in afwachting van Kenny Larkin en later als trio live Carl Graig, Moritz von Oswald en Francesco Tristano. De jongens werden geholpen door een enthousiaste mc die ons tot vervelens toe vroeg de handen in de lucht te steken. Mogen we a.u.b. zelf bepalen hoe we dansen?

Om kwart over twee begon dan eindelijk de hoofdact. Het was het lange wachten waard. Geen idee hoe je dit genre zou kunnen noemen. Piano, synthesizers, drumcomputers en -pads, samplers en nog meer elektronische apparatuur. Geïmproviseerde composities door muzikanten waarvan er twee vooral als techno-producent bekend zijn. Het zou even goed in het Muziekgebouw, Bimhuis of dus de Melkweg kunnen staan. Doet er ook niet toe: het was boeiend deze goede muzikanten experimenteel samen bezig te horen en zien. Een mix van hedendaags gecomponeerd, jazz en techno.

twin peaks loungeDe grote zaal van paradiso oogde vlak voor het begin van night of the unexpeted 2011 als een david lynch decor. Vol verwachting klopte dan ook ons hart.

Daar was de opwinding wel mee ten einde. Er waren mooie optredens, onder andere van Sarah Nicolls die een stuk van michel van der aa uitvoerde.

Maar de extreme dynamiek die het meest kenmerkende is voor de nights of the unexpected ontbrak. Het was braaf. In voorgaande edities wisselde de meest verstilde muziek af met snoeiharde noise. Nu kwam na een boeiend optreden van hauschka, de muzak van thundercat feat. austin peralta. Tevoren had ik me al verwonderd hoe dit soort slappigheid op het programma was gekomen, door de plaatsing in het schema zakte de avond volledig in elkaar. Temeer daar er op dat moment geen optreden in de kleine zaal was.

Waarschijnlijk vanwege de minder boeiende line-up waren er dit jaar minder bezoekers. Maar wellicht kwam het doordat er dit jaar 3 edities in verschillende steden waren. In ieder geval hoop ik niet dat het festival definitief inslaapt.

Een groep Amsterdamse musici heeft het initiatief genomen een eigen concertzaal te openen. In 2012 hoopt men een voormalig badhuis in het centrum als podium te gaan gebruiken. Ter financiering werft men o.a. donateurs die in ruil voor hun steun gratis concerten kunnen bijwonen. Tot de opening van het Splendor gebouw vinden de activiteiten op allerlei plekken in Amsterdam plaats. Het begon gisteren geestelijk in het Zonnehuis in Noord met 18 sterk uiteenlopende optredens. Wel alle van hoog niveau. Steun dit mooie initiatief, meer informatie op de website.